Dit is het project de jacht op de orchidee.
Een avontuur geschreven voor het hele gezin in het nederlands.
Het is het vervolg van het eerste boek dat in het engels geschreven is.
Dit eerste deel heeft de titel The Hunt for the Orchid.
Mij is aangeraden om het bloggen ter hand te nemen als een tool om het verhaal beter onder de aandacht te krijgen.
Het was in de tijd dat ik me nog in het arbeidsproces bevond toen daar ineens het idee voor een verhaal voor me verscheen.
Het gebeurde op me werk en ik was me in eerste instantie nog nergens van bewust.
Ik had nog nooit verhalen geschreven.
Dit gebeurde ongeveer twee jaar nadat mijn moeder die toen nog werkte een puppie van de duitse herder in huis genomen had.
Ik was stomverbaasd over het puppie.
Het puppie maakte een verpletterende indruk op mij.
Op het moment van de ingeving bevond ik me dus op me werk.
Ik was een herintreder in het arbeidsproces.
En ondertussen was ik opnieuw constant tegen de grenzen van mijn lichamelijke en geestelijke vermogens aan het pushen.
Mijn focus en energie waren toen al bezig opnieuw in onbalans te geraken.
Bovendien begon ik de mensen op me werk saai te vinden.
De ingeving bleef me achtervolgen het liet me niet los.
Ik moest eigenlijk alleen maar denken aan me beste vriend de duitse herder van mijn moeder en het verhaal in mijn hoofd.
Het duurde een tijd voordat ik de pen ter hand nam om het verhaal in me hoofd te verwezenlijken.
Ik vond het verhaal geschikt voor de wereld.
En ik besloot me erop toe te leggen dat het door mij naar het engels vertaald zou worden.
In 2011 was het zover.
Ik had het boek met de titel the hunt for the orchid op de voorkaft in handen.
Meteen toen ik het boek liet zien aan anderen kwam de vraag waarom ik het niet in het nederlands geschreven had.
En die vraag wordt nog steeds gesteld.
Vorig jaar in 2023 na een verblijf in het ziekenhuis realiseerde ik het vervolg van dit verhaal.
Ik besloot toen om dit tweede deel in het nederlands te laten.
Het wachten is nu op feedback van de eerste lezers.
Soms moet er in het diepe gesprongen worden om uit een impasse te geraken.
Iets of iemand moet dan wat gaan doen.
Dit gebeurt ook in het verhaal.
Het gebeurt heel zelden dat dit echt voorkomt.
Maar het gebeurt wel.
De ingeving van het verhaal het overbruggen van aarzelingen en bedenkingen die je ervan weerhouden om die ene ingeving uit te gaan werken in een verhaal.
En de periode van VOOR de ingeving.
De vriendschap met de duitse herder van mijn moeder heeft zeker gezorgd voor de vruchtbare bodem waaruit een idee als dit kon ontspruiten.
Het binnenhalen van het puppie van duitse herder was zeker ook een sprong in het diepe.
De plons water die over me heen kwam toen ik het puppie voor het eerst zag voel ik nog steeds.
En dat gaat nooit meer weg.
De sprong in het diepe wagen dat is het enige wat nog rest voor een hoop mensen.
Hulp moeten gaan vragen bij anderen over zaken waar jezelf niet meer uitkomt.
Gaan verhuizen.
Een andere baan nemen.
Een duitse herder in huis nemen.
Of op een andere manier naar belangrijke zaken moeten leren kijken.
Deze dingen zullen allemaal een plons veroorzaken.
Een hoop mensen die gesteld zijn op hun luxe leventje kunnen daarin vastraken.
Ze zijn in een comfortabele zit beland en kunnen nauwelijks meer overeind komen.
Je dure voor gemakzucht ontworpen meubelen de deur moeten uitdoen.
Het is een hele stap.
Moeten een hoop dingen afslaan door het luxeleventje wat ze leiden.
De beslommeringen van de nieuw verworven welvaart neemt hun in beslag.
Hadden die mensen niet een kleinere tuin moeten nemen?
Ze krijgen met hoge kosten te maken voor het onderhoud van de tuin indien dat door een ander moet gebeuren.
Maar was het wel verstandig om zo een riant huis te gaan bewonen?
De stookkosten het schilderwerk de belastingen het schoonhouden.
Rekeningen van de garage die de pan uitschieten.
Je hebt het dus goed met daarbij die verzuchtingen vanwege het feit dat het wel een bom geld gekost heeft.
Het is toch anders aan het worden voor die mensen met deelname aan een petitie voor verbetering.
Voordat je dat riante huis ging bewonen was je toch meer lichtvoetig meer bevlogen en grootser met jezelf over deelnames aan petities.
Je hoofd zit nu vol met klusjes die gedaan moeten worden of klusjes die niet gereed komen.
In je hoofd speelt zich de wereld af van onafgemaakte klusjes.
Terwijl je het voor die tijd nog druk met het uitwisselen van argumenten met de partner voor de keuze van ondersteuning aan een petitie.
Die petities die je zo graag aanklikte voorheen.
Ze kunnen nu even wachten.
Beren in vietnamese kooien.
De petities die voor jouw belangrijk waren.
Een klusje wat nu wel even kan wachten.
Dolphinaria's met veel te kleinen bassins voor dolfijnen orca's en zeehonden.
Straathonden die in kooien opgesloten zitten wachtend op hun lot.
En zo zijn er meerdere klusjes te bedenken overal in de wereld die even moeten wachten omdat je thuis een klusje hebt wat af moet.
Je raakt een beetje verstoken van jezelf .
Je hebt het zelfbeeld van een verantwoordelijke wereldburger.
De dames en heren verantwoordelijke wereldburgers en burgeressen die het even te druk hebben om de daad bij het woord te voegen.
Tot die groep ga je behoren.
Je lijkt geen opgewekt mens te zijn of je bent dat minder dan voorheen.
Een opgewekt mens verzaakt deze dingen niet bij zichzelf.
Die heeft vreugde en plezier wat uitmondt met zijn of haar deelname aan petities.
Het een gaat samen met het ander.
Je wil dit misschien niet lezen als dat dit ook betrekking op jouw kan hebben.
Een gemiddelde lezer met een gemiddelde opleiding snapt de opbouwende geste.
Het is beter te leven met het omkijken naar de minderbedeelden.
Degene die alleen leeft voor zichzelf.
Of degene die omkijkt naar zijn minderbedeelden.
Het feit DAT iemand omkijkt naar zijn minderbedeelden verraadt al dat die persoon beter leeft.
Het patroon in je leven wat je opgebouwd hebt.
In die regelmaat bevindt zich een marge.
Een marge waarin dingen kunnen verslonzen.
En als dingen kunnen verslonzen dan kunnen dingen ook weer hersteld worden.
Het is natuurlijk een combinatie van dingen dat je wat minder toekomt aan je deelname voor actie tot verbetering.
En het hoeft niet perse om een petitie te gaan.
Kan ook een donatie zijn.
Of deelname aan een gesprek of ongeacht aan wat voor soort actie dan ook.
Een georganiseerde vleesroof plegen in een supermarkt met op de achtergrond een live optreden van ACDC.
Want het begint met het achterwegen laten van je deelname.
De normale actie voor verbetering van situaties als vanzelfsprekend.
Voor mens en voor dier.
En het eindigt met meehelpen aan de instandhouding van het leed in de wereld ten behoeve van een vermogende minderheid
Verhoog anders je premie op je begravenispolis.
Want de emotie voor je einde in het gebrek van opgewektheid is nog niet genoeg.
Tot slot.
Voor de levenden:
Blijf ervoor zorgen dat je minderbedeelden ook iets toegestopt krijgen en ga zo door.
Voor de doden:
Leef zo verder naar je graf.