Wat was er ook alweer nodig dat je uit je eigen vanuit je comfortabele stoel een petitie ging ondertekenen?
Het staat vermeld in een van de voorgaande blogs.
Het juiste antwoord op de vraag moet als volgt luiden.
Dit komt voort uit een leven in OPGEWEKTHEID.
Een leven in opgewektheid geeft gunstige bijwerkingen.
En een van die bijwerkingen is dat je petities ondertekent .
Petities die bijdragen aan verbeteringen voor mens en dier.
In de jaren negentig hoorde je vaak de term hoogconjuctuur vallen.
Sterke economische groei veel bedrijvigheid weinig werkeloosheid.
De hoogconjuctuur kent ook een schaduwzijde.
De toen gangbare werkdruk legde een beslag op veel mensen.
Mensen sleten harder.
En er lijden tegenwoordig steeds meer mensen aan welvaartsziekten.
Zoals daar is de luie onverantwoordelijke burger zonder interesse en zonder puf maar met overgewicht.
Ikzelf was destijds in welzijn met mijn tienerjaren in de jaren zeventig.
Aardappelen groente jus twee of drie maal in de week een stukje vlees erbij niet meer dan nodig was en een toetje wat vaak ook een sinaasappel was.
Huiswerk wat ik soms wel en soms niet afkreeg.
Afhankelijk van wat erop de tv was.
Je hebt je huiswerk niet af zei de oudste zuster.
Laat hem maar gaan reageerde me Moeder dan die het te laat op de avond vond om iemand te dwingen zijn huiswerk af te laten maken.
Door schade en schande wijs worden is ook een weg naar de wijsheid.
Op een voetbalvereniging zitten.
Koptelefoon ingeplugd op de stereo-installatie voor het beluisteren van popmuziek.
Fijenoord en Ajax Ard en Keesie maar ook nog Dag fornaess.
Wk voetbal 1974.
Fietsen naar het strand als familie.
Een keer per jaar op vakantie.
Ouderlijk huis waarin je het goed hebt.
Haarlemse disco's waar je weg bleef.
Dezelfde rompslomp als in deze tijd.
Alleen zagen de mensen weliswaar getooid in welvaart en gezonder uit.
Je dacht niet verder dan datgene wat je ten deel viel.
Nog niet opgewassen zijn tegen de uitdagingen in de leeftijd waar die opdoemen.
Jongen vind meisje aardig.
Ik was wel in staat erover te fantaseren en over na te denken.
Toen ik op een dag een klasgenote hand in hand zag lopen met iemand uit mijn buurt die ik kende bleek hoe zwaar het onderwerp voor me was.
Lood en loodzwaar.
Het moest gauw bij me weg.
Ik had gewoon behoefte om me zonder zorgen te bevinden thuis waar ook mijn broers en zusters waren.
Alles werd rechtgezet wanneer ik eenmaal weer was terugbeland in de bescherming en veiligheid van het ouderlijk huis met broers en zusters en de ouders.
De klasgenoten samen met de vrouwelijke klasgenoten waren in twee of drie jaar bezig te veranderen.
Van puber tot jong volwassenen.
Dus het was niet hun doel om me de schrik te bezorgen.
Ik was Geestelijk-emotioneel niet in staat om goed mee te komen.
Mijn ouders broers en zussen mijn klasgenoten maar ook leraren.
Naast dat ze me op de proef stelden toonden ze ook veel barmhartigheid.
Ook in de opleiding die daarna volgde kon ik geestelijk niet goed meekomen.
Dat werd ook daar vastgesteld.
Maar de barmhartigheid jegens mijn persoon was ook hier ruimschoots aanwezig.
Doordat men daar volwassen met elkaar omging.
Ik werd hetzelfde behandeld als anderen.
Die volwassen barmhartigheid voelde zelfs nog beter aan.
Iemand die geestelijk-emotioneel achterblijft op de rest wordt niet anders beoordeeld in het moeten behalen van resultaten.
Dit gaf dat ik een jaar mocht overdoen.
Maar weer met die compensatie want dat was die begripvolle houding van de leraren samen met mijn ouders.
Waarschijnlijk heb ik hier wel een veer moeten laten met mijn gezondheid.
Ik had niet alleen geestelijk-emotionele achterstand wat wel eens in twijvel getrokken werd door een klasgenoot.
Die klasgenoot vertaalde die dingen met me als kwaadaardig gedrag.
Kwaadaardig gedrag waarmee ik de school de leraren en mijn klasgenoten wilden belasten.
Die persoon meende het hij werd oprecht boos en ik zag dat dit geen kwaadaardigheid van hem was.
Ik had ook problemen met het lang in lokalen moeten verblijven.
Ik heb het er maar liever niet over hoe dat van invloed was op het huiswerk wat ik moest maken.
Ik slaagde er niet in voldoendes te halen voor de tentamens.
Het was als ik het nog goed weet nog niet in het examenjaar.
Vervolgens wel de school verlaten ik mocht altijd van gedachten veranderen.
Van de leraren en van me ouders.
Bijbaantje in een lunchroom in de keuken gedurende de vakantie.
Toch de school weer opgebeld.
Het jaar overgedaan om vervolgens wel te slagen voor het theoretisch examen.
Dat waren nog eens tijden voor me.
Toen had ik een vriendinnetje moeten treffen.
Dat had zo goed geweest voor me.
Maar de geestelijk emotionele toestand waarin ik verkeerde blokkeerde het.
Ik hing teveel naar mijn jeugd de gezellige tijd thuis.
Niets kon daarmee matchen.
Ik vergat dat dat wel moest een keer.
Voor me toekomst me eigen levenspad.
En zou er dan toch een aardige sportieve meid van mijn leeftijd op me afgekomen zijn.
Ze had me na een poosje weliswaar niet naast de vuilnisbak gezet.
In plaats daarvan zou ze mee naar boven de trap opgelopen zijn.
We woonden op een bovenhuis.
En ze zou me fijntjes afgeleverd afgeleverd hebben bij me Moeder als een poststuk.
Met commentaar over het gedrag Michiel haar zoon.
Daarna zou ze respons hebben gekregen op wat ze uitgedeeld had.
Zorg jijzelf maar dat je aan de juiste man komt.
Maar uw zoon is geestelijk niet rijp genoeg om in het leven te staan zou die meid of vrouw dan waarschijnlijk gereageerd hebben.
NOU EN zou mijn Moeder dan teruggezegd hebben.???
Van mij mag ie.
Hij is een laatbloeier en daarvoor hoeft ie bij mij geen rekenschap af te leggen.
Mij als zoon afleveren bij me Moeder als ongeschikt voor partnerschap dat zegt op de eerste plaats iets over die persoon zelf.
Als mijn Moeder iets moet vinden in het gedrag van haar zoon dan kijkt ze daar wel naar wanneer het haar uitkomt.
Die persoon die vrouw of meid zou vervolgens afdruipen en de trap naar beneden zou haar nog lang heugen.
Miijn Moeder zoekt daarna dan waar ze gebleven was in het boek dat ze aan het lezen was.
Onderwijl leunende tegen de friese kachel die nu bij mij staat als deco.
TOTAAL ONBEWOGEN over wat zich daarvoor afspeelde.
Ze herinnert me nog even aan mijn verplichtingen.
Zeg vergeet je de afspraak niet die je vanmiddag hebt?
Daarmee het voorval voor de tweehonderdprocent uitwissende.
Het is niet ik Michiel die verlaagt is.
Het is die meid of vrouw die even moest incasseren dat ze geen deuk in een pakje boter weet te schoppen tegen bij me Moeder met al haar gedoe.
Zoals me Moeder dan doet het lijkt wel of die persoon niet mee naar boven is gekomen.
De persoon die een indruk wilde maken op brouwerstraat nummer negen die moest van goede huize komen.
Zo een dochter hoeft zich niet te verschuilen achter de gebreken van haar zoon.
Er mankeren ook een aantal dingen aan die dochter zelf.
En zo had die persoon met haar steenworp in het water geen een rimpeling daarmee kunnen veroorzaken.
Ze kan goede bedoelingen hebben die dochter met de zoon van mijn moeder.
Of ze heeft geen interesse.
Maar ze komt mijn moeder niet de les lezen wat er allemaal mankeert aan Michiel.
Dat doet ze maar met haar eigen familie.
In die dagen waren de mensen EN gezond En welvarend.
Welvarendheid in het functionele.
Goede behuizing goed voedsel goede kleding.
Bijvoorbeeld goede sociale voorzieningen zoals dekking tegen medische kosten.
En die welvarendheid die mag terugkeren van mij.
Het aanbod voor een betrekkelijk welvarend leven in welzijn was er.
Goede groenten bij de groenteboer.
Een winkelstraat die er mocht wezen.
Goede restaurants discotheken een concertgebouw en een stadsschouwburg.
Meerdere zwembaden sportverenigingen van voetbal tot atletiek.
Een bibliotheek drie ziekenhuizen binnen bereik twee dansscholen.
Jong Haarlem vooruit voor cursussen.
Bedenk anders zelf maar wat er nog aan toegevoegd kan worden.
Natuurlijk ook de Haarlemmerhout Groenendaal de duinen het strand met de strandpaviljoens.
Alles afgestemd op het gemiddelde inkomen van werkende families.
De prijzen in de restaurants en cafe's
Het gebeurde natuurlijk nog niet elke dag dat je moeder je meenam naar de winkelstraat.
En de boodschappentassen die je samen met je moeder naar huis tilde wogen zwaar.
Dat was geen ongemak je moest gewoon leren een volle boodschappentas mee naar huis te dragen.
Er moeten minstens acht soorten vleeswaren als beleg voor op brood op tafel hebben gelegen zoals rookvlees en ham in die tijd.
Daarnaast was er kaas en smeerworst met nog enkele andere dingen erbij.
Roggebrood of een krentenbol en bij het ontbijt vaak een gekookt of gebakken ei.
De kleine natie ging aan tafel zoals ze daarna gezamenlijk voor de tv gingen zitten en zoals ze gezamenlijk naar langs de lijn gingen luisteren op Zondag.
En ook zoals de oliebollen in vrijwel ieder gezin op een schaal waren gelegd en genuttigd werden tijdens de oudejaarsconference.
Ook was er een huisarts die meeleefde met de familie of er geen ernstige ziekten voorkwamen.
Hartkwalen problemen met de twaalfvingerige darm of de ziekte K.
Hij was degene die overgewicht constateerde waaruit klachten konden ontstaan.
Dan was het advies om gezonder te gaan leren eten en wat meer te gaan bewegen zoals fietsen en wandelen.
Helaas waren de klachten over het functioneren van het hart begonnen toe te nemen in de jaren zeventig.
Je werd ook om de zoveel tijd naar de dokter gestuurd om de bloeddruk te laten controleren.
Dat was heel normaal ook voor de jongere garde.
De vlucht die onze welvaart heeft genomen.
Het is een eigen leven gaan leiden.
Moeten we nu gaan overwegen het welvaartsniveau maar weer te gaan verlagen?
Om de toename van het aantal mensen met welvaartziekten in te kunnen perken?
Er zou zomaar een bedrag van 30 miljard per jaar vrij kunnen komen.
Dit bedrag zou aangewend kunnen worden voor de extra inlossing van de staatsschuld.
Maar ook voor de opvang van minderbedeelden daklozen mensen met en mensen met verslavingen.
Wat doen die droomboulevards in de supermarkt met een enorme verkeerde keuzemogelijkheid uit verschillende soorten chips in verschillende hoeveelheden samen met de snoep en koekjes?
Hadden we niet genoeg aan vijf soorten chips?
Zou de keuzemogelijkheid in de supermarkt voor consumptie van teveel en verkeerd snoepgoed niet een beetje teruggedraaid moeten worden?
Ik vindt het een goede regel dat jongeren moeten aantonen dat ze ouder dan 18 jaar zijn om alcoholische dranken te kunnen inslaan.
Ik denk dat dat uitgebreid moet worden.
Als iemand zijn gebit wil verspelen in overgewicht wil raken in een ongezonde levensstijl.
Hij zal eerst tot en met zijn achttiende gevoed moeten worden met verantwoord voedsel.
Dus geen verkeerd snoepgoed voor zijn achtiende jaar.
Hij zal zich moeten behelpen met de supermarkten voor personen onder de achttien jaar waar alleen verantwoord voedsel voor jongeren wordt verkocht.
De toegang tot de supermarkt voor 18plussers wordt hem ontzegd.
Bij deze supermarkten moet iedereen zich kunnen legitimeren voordat ze naar binnen mogen.
Daarna is hij vrij om te doen wat hij wil met de gezondheid van zijn jonge lichaam.
Over de grote hoeveelheden flessen wijn in de schappen van de supermarkt zullen we het maar niet hebben.
Een goedaardige miljardair dient die schappen met voedsel voor ongezond leven weg te kopen.
Net zoals de vrouwen van de eigenaren van katoenplantages in de verenigde staten dat deden.
Ze kochten zoveel mogelijk op slaven die ze op katoenplantages lieten werken waar niet met de zweep geslagen werd.
Op het laatst was er amper aanbod op de slavenmarkt en deze praktijken stierven geleidelijk uit.